Op zaterdag 13 mei 2000 vond in Enschede de tragedie van de vuurwerkramp plaats, waarbij 23 mensen het leven lieten, duizend gewond raakten en 200 huizen verwoest werden. Deze gedenkwaardige gebeurtenis blijft diepe sporen nalaten, zelfs na een kwart eeuw.
De herinneringen aan die fatale dag blijven levendig voor velen, zoals het verhaal van Maaike, die slachtoffers behandelde op de afdeling spoedeisende hulp. Haar ervaring toont het aangrijpende menselijke aspect van de ramp en hoe levens voorgoed zijn veranderd.
Ook Loes, net terug van een wereldreis, beschrijft hoe zij en haar vrienden de schokkende knal hoorden en zich plots realiseerden dat het noodlot had toegeslagen.
Chantal, werkzaam in haar café, deelt haar herinneringen aan de angst die haar vader thuisbracht en de ontmoeting met twee mannen die ontsnapten aan de ramp. Deze indringende verhalen tonen de diepgewortelde emotionele impact van de gebeurtenissen.
De lokale gemeenschap reageerde met solidariteit en steun, vergelijkbaar met ervaringen uit oorlogstijden, waarbij inzamelingsacties werden opgezet en hulpverleners zich onmiddellijk naar het getroffen gebied begaven.
Na 25 jaar is het essentieel om de lessen uit deze tragedie te blijven herinneren, niet alleen om te eren wat verloren is gegaan, maar ook om veerkracht en gemeenschapszin te benadrukken. De herinnering aan de vuurwerkramp in Enschede zal altijd een plek hebben in de harten van degenen die de nasleep hebben meegemaakt.